Δέκα φεγγάρια σου ζωγράφισα στον τοίχο... Τα 'ντυσα με μετάξι και τα βούτηξα στη χρυσόσκονη που σου 'κλεβα τα βράδια. Έβαψα κόκκινα τα χείλη τους και άφησα τον αέρα να ποτίσει γιασεμί και δυόσμο τον δικό τους ουρανό. Κρεμάστηκα από την άκρη του και τον κατέβασα στα μάγουλά σου. Δροσιά της νύχτας, ωδές ψιθύρων μαγεμένων κι έρωτα χρώματα που μπολιάζουν τις αναμνήσεις σου... Νότες με άχνη και κανέλα... Για ένα βράδυ που αγόρασα, στην αγορά του κόσμου σου και άφησα, δεμένο, στο μπαλκόνι σου...
There's a flame, flame in my heart
And there's no rain, can put it out
And there's a flame, it's burning in my heart
And there's no rain, ooh can put it out
So just hold me, hold me, hold me
Take the pain, inside my soul
And I'm afraid, so all alone Take away the pain, is burning in my soul
Cause I'm afraid that I'll be all alone
So just hold me, hold me, hold me
Hold on to my heart, to my heart, to me
Hold on to my heart, to my heart, to me
And oh no, don't let me go cause all I am
You hold in your hands, and hold me
And I'll make it through the night
And I'll be alright, hold on, hold on to my heart
Θα μιλήσω για τους άγιους άγριους που κάνανε ωτοστόπ στον πρώτο περαστικό άνεμο που φύγαν καβάλα στο πρώτο ουράνιο τόξο που δρασκέλισαν τα έσχατα γεφύρια και τα γκρέμισαν μετά αποφασίζοντας να μην ξανακοιτάξουν τ’ από πίσω που κλείσαν πονηρά το μάτι στον ήλιο που άπλωσαν τα χέρια να χαϊδέψουν τα χείλη του φεγγαριού που αρνήθηκαν να σταματήσουν στους πρόποδες των βουνών που τριπλοφίλησαν το κορμί τους και μετά το μοίρασαν κάνοντάς το βουταρία στην κοινωνία ολάκερη που μίλησαν λέξεις, νότες και κραυγές πρωτάκουστες που τόλμησαν να γευθούν τα χρώματα να πιούνε απ’ το ποτήρι της ζωής άπληστα ό,τι τους ανήκε δηλαδή το παν που ξαναλατρέψανε τα λιοβασιλέματα, τους ίδιους τους εαυτούς τους, τους ανθρώπους που αγκαλιάσανε την άγια μήτρα της Γης και ξανάγιναν παιδιά, τραγουδώντας τραγούδια που δεν ήξεραν παίζοντας παιχνίδια χωρίς κανονισμούς που έμειναν παιδιά για πάντα, ανακαλύπτοντας ξανά την χαμένη και θαμμένη βαθιά αθωότητά τους ξέροντας πως το υποτιθέμενο τέλος δεν είναι μόνο παρά η αρχή… θέλω να μιλήσω για όλον τον μαγικό σου ερωτισμό θέλω να μιλήσω για την αλήτισσα καρδιά σου, Αιώνα. ΒΛΑΣΗΣ Γ. ΡΑΣΣΙΑΣ
I’m standing inside a silver room A sound inside my head like a sonic boom A preacher with a dagger purple and black Is tearing sacred pictures On my naked back
Hey preacher, and he smiles in return I think you wanna see me burn You’re squeezing out my blood Please tell me why But he proceeded to break down and cry
Oh does anyone know the answer Tell me Lord, does anyone know the answer
I’m floating beyond a cosmic dream A feeling in my throat makes me wanna scream A lover who has no love to spare Is ripping out the roots of my leather hair
Hey lover, and she made a drunken face Well put yourself in my place Please tell me why you wanna see me hurt at all But she proceeded to break down and bawl
Oh please does someone know the answer Oh does anybody know the answer
Well I’m old I’m tired and cold I’m dripping like a rainy day I’m searching for a being who’s seen what I’ve seen And I know I’ll find him someday I know I’ll find him someday I know I’ll find him someday
And for one second I lost my head and for one second, I wished that you were dead and for one second, you wish that you were here all alone Hold back the tears that could fall for me. And for one second, I lost my breath and for one second, I cherish what you said and for one second, it seemed that I was here all alone Hold back the tears that could fall for me And for one second, I understand and for one second, my life was in your hands and for one second, you wish that you were here all alone Hold back the tears that could fall for me, they fall alone.
Τουλάχιστον με πλάνες ας γελιούμαι τώρα·
την άδεια την ζωή μου να μη νιώθω.
Και ήμουνα τόσες φορές τόσο κοντά.
Και πώς παρέλυσα, και πώς δειλίασα·
γιατί να μείνω με κλειστά τα χείλη·
και μέσα μου να κλαίει η άδεια μου ζωή,
και να μαυροφορούν οι επιθυμίες μου.
Τόσες φορές τόσο κοντά να είμαι
στα μάτια, και στα χείλη τα ερωτικά,
στ’ ονειρεμένο, το αγαπημένο σώμα.
Τόσες φορές τόσο κοντά να είμαι.
Are you the one?
The traveller in time who has come
To heal my wounds to lead me to the sun
To walk this path with me until the end of time
Are you the one?
Who sparkles in the night like fireflies
Eternity of evening sky
Facing the morning eye to eye
Are you the one?
Who'd share this life with me
Who'd dive into the sea with me
Are you the one?
Who's had enough of pain
And doesn't wish to feel the shame, anymore
Are you the one?
Are you the one?
Who's love is like a flower that needs rain
To wash away the feeling of pain
Which sometimes can lead to the chain of fear
Are you the one?
To walk with me in garden of stars
The universe, the galaxies and Mars
The supernova of our love is true
Are you the one?
Who'd share this life with me
Who'd dive into the sea with me
Are you the one?
Who's had enough of pain
And doesn't wish to feel the shame, anymore
Are you the one?
I've seen a fire start in frisco
The day that the earth quaked I've seen buildings a-blazing
Throwing up in flames
I heard men, women and children
Crying out to their god for mercy
But their god didn't listen
So they were burned alive
They went down, down, deep underground
In the great disaster
I was hanging out in berlin
In the year one thousand nine hundred and thirty nine
I've seen hitler's storm troopers
March right across the maginot line
I've seen two world wars
I've seen men send rockets out into space
I foresee a holocaust
An angel of death descending to destroy the human race
Down, down, deep undergound
A great disaster
In the sixteenth century there was a french philosopher
By the name of nostradamus
Who prophesised that in the late twentieth century
An angel of death shall waste this land
A holocaust the likes of which
This planet had never seen
Now, I ask you
Do you believe this to be true?
I was standing by the bedside
The night that my father died
He was crying out in pain
To his god he said, "have mercy, mercy!"
His body was riddled with a disease
Unknown to man so he expected no cure
But before he died that night
He was lost, insane
He went down, down, deep underground
A great disaster
You'll go down, down, deep underground
A great disaster
Mη ομιλείτε περί ενοχής, μη ομιλείτε περί ευθύνης. Όταν περνά το Σύνταγμα της Hδονής με μουσικήν και σημαίας· όταν ριγούν και τρέμουν αι αισθήσεις, άφρων και ασεβής είναι όστις μένει μακράν, όστις δεν ορμά εις την καλήν εκστρατείαν, την βαίνουσαν επί την κατάκτησιν των απολαύσεων και των παθών.
Όλοι οι νόμοι της ηθικής - κακώς νοημένοι, κακώς εφαρμοζόμενοι - είναι μηδέν και δεν ημπορούν να σταθούν ουδέ στιγμήν, όταν περνά το Σύνταγμα της Hδονής με μουσικήν και σημαίας.
Mη αφήσης καμίαν σκιεράν αρετήν να σε βαστάξη. Mη πιστεύης ότι καμία υποχρέωσις σε δένει. Tο χρέος σου είναι να ενδίδης, να ενδίδης πάντοτε εις τας Eπιθυμίας, που είναι τα τελειότατα πλάσματα των τελείων θεών. Tο χρέος σου είναι να καταταχθής πιστός στρατιώτης, με απλότητα καρδίας, όταν περνά το Σύνταγμα της Hδονής με μουσικήν και σημαίας.
Mη κλείεσαι εν τω οίκω σου και πλανάσαι με θεωρίας δικαιοσύνης, με τας περί αμοιβής προλήψεις της κακώς καμωμένης κοινωνίας. Mη λέγης, Tόσον αξίζει ο κόπος μου και τόσον οφείλω να απολαύσω. Όπως η ζωή είναι κληρονομία και δεν έκαμες τίποτε δια να την κερδίσης ως αμοιβήν, ούτω κληρονομία πρέπει να είναι και η Hδονή. Mη κλείεσαι εν τω οίκω σου· αλλά κράτει τα παράθυρα ανοικτά, ολοάνοικτα, δια να ακούσης τους πρώτους ήχους της διαβάσεως των στρατιωτών, όταν φθάνη το Σύνταγμα της Hδονής με μουσικήν και σημαίας.
Mη απατηθής από τους βλασφήμους όσοι σε λέγουν ότι η υπηρεσία είναι επικίνδυνος και επίπονος. H υπηρεσία της ηδονής είναι χαρά διαρκής. Σε εξαντλεί, αλλά σε εξαντλεί με θεσπεσίας μέθας. Kαι επί τέλους όταν πέσης εις τον δρόμον, και τότε είναι η τύχη σου ζηλευτή. Όταν περάση η κηδεία σου, αι Mορφαί τας οποίας έπλασαν αι επιθυμίαι σου θα ρίψουν λείρια και ρόδα λευκά επί του φερέτρου σου, θα σε σηκώσουν εις τους ώμους των έφηβοι Θεοί του Oλύμπου, και θα σε θάψουν εις το Kοιμητήριον του Iδεώδους όπου ασπρίζουν τα μαυσωλεία της ποιήσεως.
between the times
I'm rolling like a steamer on far away oceans
I feel the times
and fears a deadly wave of memory explosion
I try to embrace the sun
see suddenly has ?
what do you my son
what do you my son
between the times
the tempting ? were carried by ? horses
I feel the times
surviving wounds were set by ? enforcers
I'm blinded by my pain
see sunbeam her again
your eyes cold drops of rain
but do you know my pain
but do you know my pain
You keep on pushing, babe,
Like I've never known before
You know you drive me crazy, child,
An' I just wanna see you on the floor
I wanna superstitious woman
An' she got a superstitious mind
I can't see you, baby,
I can't see you anymore, no more
You keep on loving me
Like I've never known before
I wanna superstitious woman
With a superstitious, a superstitious mind, an' I don't mind, baby
My heart is beating faster, babe,
It's beating like a big bass drum
You know you got me speeding, child,
Faster than a bullet from a gun
You're a superstitious woman
An' I got a superstitious mind, an' I don't care
So take me down slow an' easy,
Make love to me slow an' easy
I know that hard luck an' trouble
Is coming my way,
So rock me 'til I'm burned to the bone,
Rock me 'til I'm burned to the bone
I don't care about, oh,
I don't care about love, no more
The way you keep abusing me
Oh, I can't take no more
I wanna woman
She got a superstitious mind
So take me down slow an' easy,
Make love to me slow an' easy
I know that hard luck an' trouble
Is coming my way,
So rock me 'til I'm burned to the bone,
Rock me 'til I'm burned to the bone,
Rock me 'til I'm burned
So take me down slow an' easy,
Make love to me slow an' easy
Take me down slow an' easy,
Rock me 'til I'm burned to the bone
Take me down slow an' easy,
Make love to me slow an' easy
I know that hard luck an' trouble
Is coming my way,
So rock me 'til I'm burned to the bone...
Μη μου μελαγχολείς
μη μου κλαις
μη φοβάσαι
Για όσα δε σου 'δωσε ως τωρα η ζωή
μη λυπάσαι
Όλα είναι κάρμα κι εμείς δυο μικροί
ναυαγοί σε δύσκολα χρόνια.
Μα πάνω απ τα σύννεφα στήνει χορό
μια κορφή που την κρύβουν τα χιόνια...
Είμαι εδώ
κάνε ένα βήμα
και νιώσε όπως νιώθω κι εγώ
Σε κοιτώ
και φεύγω ζαλίζομαι χάνω τα λόγια μου
εσύ
μόνο εσύ
γλυκό παραμύθι
κουκί και ρεβύθι
η ζωή
μαγικό
σουσάμι μου άνοιξε
και πάρε ό,τι έχω ακριβό...
Μη φανερώνεσαι
σα χρησμός
της Πυθίας
τόσοι σοφοι μα δε βρήκε κανείς
συνταγές ευτυχίας
Όσα έχεις μάθει θα αλλάξουν ξανά
θα βαφτούν στου καιρού το βερνίκι.
Ένα γεράκι τα αστέρια κοιτά
σαν παιδί που ζητά χαρτζηλίκι..
Είμαι εδώ
κάνε ένα βήμα
και νιώσε όπως νιώθω κι εγώ
Σε κοιτώ
και φεύγω ζαλίζομαι χάνω τα λόγια μου
εσύ
μουσική
γλυκό παραμύθι
κουκί και ρεβύθι
η ζωή
μαγικό
σουσάμι μου άνοιξε
και πάρε ό,τι έχω ακριβό...
Καθώς τα σφραγισμένα πορτόφυλλα χορεύουνε ντεκαντάνς / μία μονάχη καρδιά φέρνει βόλτες / στα ζεστά αποπνικτικά βραδινά / σουλατσάροντας παρέα με τα πριαπισμένα αδέσποτα σκυλιά της λερής πόλης / αδέσποτη κι αυτή και αλήτισσα μαζί τους / ενώ μια κάτασπρη σιγανή βροχή πέφτει… πέφτει… πέφτει… ασταμάτητα / σα να ιδρώνει ο γαλαξίας / άσπρη αόρατη βροχή που μας κυβερνάει / σιγή νεκροταφείου στ’ ανοιγμένα με ατμό και μαστοριά ταχυδρομικά δέματα / εφηβικές ονειρώξεις / μοιρασμένες ανάμεσα στα ψηλοτάκουνα βήματα της καλντεριμιτζούς / και στο χαρακωμένο μούτσουνο που παραμονεύει / πίσω από τα διαβαστερά οκτάστηλα και πίσω από τις ανακοινώσεις / καθώς στ’ ακροδάχτυλα μιας νόθας πραγματικότητας ο πόνος είναι καθεστώς / θεσμός δοσμένος «light» / έξυπνα πλασαρισμένος πίσω από τις χαρωπές βιτρίνες / πάνω στις οθόνες των βίντεο και πάνω στα καλλίγραμμα πόδια των μανεκέν / πάνω στις ρόγες των ανυπόμονων παρθένων / ενώ στην παγωνιά των χεριών μας τα σύννεφα ανατριχιάζουνε / και κανείς δεν λέει μια λέξη για όλα τούτα που ίσως και να μην συνέβησαν ποτέ / η νύχτα έχει περίοδο… / «…death old friend… death of my cock…» / έσυρε μια λεπίδα γαλάζιο απ’ τα μάτια της Αφροδίτης και χάραξε μια ελαφριά ευθεία / μιαν αχνή ευθεία γραμμή πάνω στο χώμα / που έπινε σιγοσφυρίζοντας την τελευταία βροχή / μέσα απ’ τους ρηχούς τάφους τους οι ανώνυμοι νεκροί τού ανταποδώσανε την χειραψία / κοίταξε το πλάνο ηλιοβασίλεμα / φίλησε τον εαυτό του στο στόμα / και πρόσταξε την καρδιά του να σταματήσει… / «κανείς δεν φεύγει ζωντανός από δω μέσα…» / μίλησε το φεγγάρι και του χάιδεψε τα μαλλιά ΒΛΑΣΗΣ Γ. ΡΑΣΣΙΑΣ
