Ειδικές Δυνάμεις - Δημοσθένους Λέξις

Κι αν βγω απ' αυτή τη φυλακή κανείς δε θα με περιμένει
οι δρόμοι θα 'ναι αδειανοί κι η πολιτεία μου πιο ξένη
τα καφενεία όλα κλειστά κι οι φίλοι μου ξενιτεμένοι
αέρας θα με παρασέρνει κι αν βγω απ' αυτή τη φυλακή

Κι ο ήλιος θ' αποκοιμηθεί μες στα ερείπια της Ολύνθου
θα μοιάζουν πράγματα του μύθου κι οι φίλοι μου και οι εχθροί
μαρμαρωμένοι θα σταθούν οι ρήτορες κι οι λωποδύτες
ζητιάνοι εταίρες και προφήτες μαρμαρωμένοι θα σταθούν

Μπροστά στην πύλη θα σταθώ με τις κουβέρτες στη μασχάλη
κι αργοκουνώντας το κεφάλι θα χαιρετήσω το φρουρό
χωρίς βουλή χωρίς Θεό σαν βασιλιάς σ' αρχαίο δράμα
θα πω τη λέξη και το γράμμα μπροστά στην πύλη θα σταθώ

Παντελής Θαλασσινός Βρές το κλειδί να ανοίξεις την καρδια μου

Είναι κι απόψε η σιωπή
μια σκοτεινή αγκαλιά
νεράιδα που’χει μυστικά
και λόγια κλειδωμένα

Από την άκρη των ματιών
το δάκρυ μου κυλά
και καταλήγει αλμυρό
σε χείλη σφραγισμένα

Βρες το κλειδί
ν’ανοίξεις την καρδιά μου
μα μην τρομάξεις, μάτια μου
και φύγεις μακρυά μου

Θ’αφήσω τώρα τη σιωπή
τη γλώσσα των ματιών
να πούνε όσα δεν μπορούν
τα χείλη δεν τολμάνε

Ν’ανοίξεις πόρτα και να μπεις
και να’σαι πυρκαγιά
και να μου λύσεις τα δεσμά
του χθες, που με πονάνε

Βρες το κλειδί
ν’ανοίξεις την καρδιά μου
μα μην τρομάξεις, μάτια μου
και φύγεις μακρυά μου

Αποσυνδεση

αποτραβιεται το λιωμενο πανωφορι

και να η ανατομια του σωματος

κοινωνια ακρωτηριασμενη

με σκελετο σε αποσυνθεση

ορατη η λαμα του καρφωμενου

μαχαιριου και το

μελουδι μολυσμενο.

τοπιο γυρω ελεεινων

τραυματων να τρεχει

το αιμα απο τις φλεβες

παρηγορια ουτε το αχολο

παρελθον με θεα

το ατσαλο πεταγμα

των ισχνων περιστεριων

στη φυγη τους.

αγονη τερματικη γωνια

η πιστη στην ελπιδα

μυαλα στερεψαν

στου αυριου τη δυση

επι δεκαετιες νεο

βημα δεν εγινε

παρα σουρσιμο πτωματων

με χιλιομπαλωμενα σαβανα.

μη το τολμας δεν

πρεπει να χαρεις

διχως το ψεγαδι της ενοχης

οποιος υπενθυμιζει τη ζωη

τον κανεις να σιωπα

ξεμαθες μεσα στα σκοτεινα

δωματια της ακινησιας

μα μονο οι νεκροι

ειναι αποσυνδεδεμενοι

 Irini DarkEsterlite

Lee Ritenour - Shape Of My Heart

χωρις λογια χωρις εικονα...μονο οι νοτες να ξεδιπλωνονται......

KHZ - Broken (What Could've Been)

I'm Sleepin ,
I'm wishin, 
I'm dreamin for something again. 

I'm Bleeding, 
I'm fiending, 
I'm left wanting again. 

I'm letting inside, 
Regretting I hide, 
Dead in my eyes, 
It won 't subside. 

I'm broken, 
What could've been, 
What should've been, 
Is weathered away. 

Life is so odd, 
My mind is so scarred. 
Why is it so hard? 
To believe you're from god. 

To me you're a waste, 
I hated your face. 
Did I forsake? 
Make a mistake? 

I'm letting inside, 
Regretting I hide, 
Dead in my eyes, 
It won 't subside. 

I'm broken, 
What could've been, 
What should've been, 
Is weathered away. 

I'm broken, 
What could've been, 
What would've been, 
is taken away. 

I was denied, 
Won't you make me feel alright, 
I'm dreamin,dreamin. 
I'm broken, 
What could've been, 
What should've been, 
Is weathered away. 
I'm broken.
 

Προσευχή Ute

Γη μάθε με να θυμάμαι
Γη μάθε με ηρεμία
όπως τα χορτάρια ηρεμούν με το φώς.
Γη μάθε με να υποφέρω
όπως οι γηραιές πέτρες υποφέρουν από την μνήμη.
Γη μάθε με ταπεινοφροσύνη
όπως τα άνθη είναι ταπεινά από την αρχή.
Γη μάθε με να νοιάζομαι
όπως η μάνα που προστατεύει τα μικρά της.
Γη μάθε με θάρρος
όπως το δέντρο που ορθώνεται μοναχό.
Γη μάθε με περιορισμό
όπως το μυρμήγκι που αργοσαλεύει στο έδαφος.
Γη μάθε μου ελευθερία
όπως τον αετό που πετάει στον ουρανό.
Γη μάθε μου παραίτηση
όπως το φύλλο που πεθαίνει το φθινόπωρο.
Γη μάθε με αναγέννηση
όπως τον σπόρο που φυτρώνει την άνοιξη.
Γη μάθε με να ξεχνάω τον εαυτό μου
όπως το λιωμένο χιόνι ξεχνά την ζωή του.
Γη μάθε με θυμάμαι την καλοσύνη
όπως οι ξηροί αγροί κλαίνε στην βροχή.

Η μεγαλύτερη ψευδαίσθηση είναι η πραγματικότητα.

Την πολεμάς, ενώ γνωρίζεις καλά ότι δεν υπάρχει. 
Και αυτό το πληρώνεις. 
Όλα όσα έχουν ενδιαφέρον σήμερα, κοστίζουν. 
Τα αδιάφορα είναι δωρεάν. Ήλιος. 
Πληρώνω σπάνιο μπλε στις αποθήκες των ματιών για να προχωρήσω. 
Ο δρόμος μακραίνει συνεχώς και οι σκιές των ανθρώπων τρέχουν ανάποδα. 
Ό,τι περνάει σαν εικόνα μπροστά απ' τα μάτια μου γίνεται καρτ ποστάλ. 
Στην πρώτη στροφή, ένα ξωκλήσι. 
Κάθε πόρτα είναι το φυσικό μέρος ενός γκρεμού. 
Ακόμα και όταν είναι κλειδωμένη, αν πεις το σύνθημα, πέρασες. 


Η μεγαλύτερη ψευδαίσθηση είναι η πραγματικότητα.

Σταύρος Σταυρόπουλος.

Μακρινά Ξαδέρφια Καλό Ταξίδι

Οτι κι αν πεις ό,τι κι αν πω
Τούτη η ζωή μου μοιάζει
Με τρένο που δεν σταματά
Κι όλο σταθμούς αλλάζει

Εκείνο ξέρει που τραβά
Και που σε κατεβάζει
Σε πόσους δρόμους θα χαθείς
Τη μέρα που χαράζει

Καλό ταξίδι
Κι εγώ θα γράφω στο βαγόνι
Καλό ταξίδι
Πάνω στο τζάμι που παγώνει
Καλό ταξίδι
Κι εγώ θα γράφω στο βαγόνι
Στιχάκια με το δάχτυλο
Στο τζάμι που παγώνει

Κι αν μπει στο τρένο έρωτας
Και την καρδιά σου κλέψει
Σε κάποιο μακρινό σταθμό
θα σου την επιστρέψει

Μα ζήσε στο ταξίδι σου
Σαν να 'ναι τελευταίο
Κι αν βγούνε λάθος όλα αυτά
Σε τίποτα δεν φταίω

Κοίταξε να μην φοβηθείς
Τα μάτια σου μην κλείσεις
Κάπου μια θέση θα βρεθεί
Κι εσύ για να καθίσεις

Κι εγώ συνταξιδιώτης σου
Θα γράφω στο βαγόνι
Στιχάκια με το δάχτυλο
Στο τζάμι που παγώνει

Arno Elias - El Corazon

Γιατί πας να ξεχάσεις;
Είχες τόσο φόβο;
Γιατί πας να ξεχάσεις,
εαν θέλω μόνο την αγάπη σου;

Είναι η ψυχή που μου λέει
που μου λέει να σε ακολουθήσω
Θέλω να δώσω,
να σου δώσω τόσο τόσο τόσο τόσο
τη συγνώμη μου
Αλλά ξέρω από αγάπη, καρδιά..
Ναι, ξέρω να σ' αγαπάω
Ναι ξέρω αγάπη μου,
καρδιά μου, καρδιά μου

Θέλω να ζητήσω συγνώμη
Ξέρω αγάπη μου...

Γιατί πας να φύγεις;
κατάλαβέ με, σ' αγαπάω
Και παλεύω για μια ζωή που να αξίζει
Αυτό είναι αγάπη
κατάλαβέ το αγάπη μου
Κι έχω συγχώρεση, έχω τη συγχώρεσή σου
Έχω περισσότερα από αυτό,
Έχω την αγάπη σου...
Θέλω να σου δώσω, όλα όσα θέλεις
Ξέρω αγάπη μου, καρδιά μου...
Ξέρω από αγάπη
Είσαι η καρδιά, είσαι η καρδιά μου
Είσαι η καρδιά μου...
Θέλω να σου δώσω αγάπη,
Κατάλαβέ το!!!!

Θέλω να σου ζητήσω συγνώμη
Ξέρω αγάπη μου..

Είναι η ψυχή που μου λέει
που μου λέει να σε ακολουθήσω

Είναι η ψυχή που μου λέει
που μου λέει να σε ακολουθήσω..

καλο ξημερωμα...

Σημασία έχει ποια χέρια θα σ’αγκαλιάσουν και θα κάνουν το δέρμα σου να δακρύσει.Ποιο στόμα θα τσακίσει τον φλοιό του μυαλού σου και θα σε τινάξει χωρίς ανάσα στ’αστέρια.

ΑΛΚΥΟΝΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ

Θοδωρής Κοτονιάς - Ο ουρανός και ο γκρεμός

Ο ουρανός και ο γκρεμός απόψε σε φωνάζουν
τη μέρα σου χαμογελούν τη νύχτα σε τρομάζουν
έχει αστέρια ο γκρεμός κι ο ουρανός την πέτρα
και η καρδιά σου μες ση γη θαμμένη στα δυο μέτρα

Τον ουρανό θυμίζουν
δυο μάτια με γκρεμίζουν

Ξέρω φοβάσαι τον γκρεμό στον ουρανό δειλιάζεις
μα πιο πολύ τις ρίζες σου να μην κοπούν τρομάζεις
μα θα 'ρθει η άνοιξη ξανά και θα σε ξεριζώσει
εκεί που θα 'χεις μαραθεί θα σε ξαναφυτρώσει

Τον ουρανό θυμίζουν
δυο μάτια με γκρεμίζουν

Ο ουρανός και ο γκρεμός είναι το ίδιο πράγμα
κρύβουν του θάνατου το φως του έρωτα το θαύμα
κι όπου διαλέξεις για να πας ό,τι κι αν θες να σώσεις
από το χώμα την καρδιά μόνος θα ξεριζώσεις

Το χρώμα του φεγγαριού

- Τι χρώμα έχει η λύπη; 
Ρώτησε το αστέρι την κερασιά 
και παραπάτησε στο ξέφτι 
κάποιου σύννεφου που περνούσε 
βιαστικά. Δεν άκουσες; Σε ρώτησα, 
τι χρώμα έχει η λύπη; 
- Έχει το χρώμα που παίρνει η θάλασσα την ώρα που γέρνει ο ήλιος 
στη αγκαλιά της. Ένα βαθύ άγριο μπλε. 
- Τι χρώμα έχουν τα όνειρα; 
- Τα όνειρα; Τα όνειρα έχουν το χρώμα του δειλινού. 
Τί χρώμα έχει η χαρά; 
- Το χρώμα του μεσημεριού αστεράκι μου. 
- Και η μοναξιά; 
- Η μοναξιά έχει χρώμα μενεξελί. 
- Τι όμορφα που είναι τα χρώματα! Θα σου χαρίσω ένα ουράνιο τόξο, να το ρίχνεις επάνω σου όταν κρυώνεις. 
- Το αστέρι έκλεισε τα μάτια του και ακούμπησε στο φράκτη. Έμεινε κάμποσο εκεί και ξεκουράστηκε. 
- Και η αγάπη; Ξέχασα να σε ρωτήσω, τι χρώμα έχει η αγάπη; 
- ...Το χρώμα που έχουν τα μάτια του Θεού, απάντησε το δέντρο. 
- Τι χρώμα έχει ο έρωτας; 
- Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, όταν είναι πανσέληνος. 
- Έτσι ε; Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, είπε το αστέρι ... 
Κοίταξε μακριά στο κενό ... Και δάκρυσε ... 


  «Είναι τόσο σπάνιες οι ευτυχισμένες στιγμές; ρώτησε κείνο το βράδυ 
         τ’ αστέρι. Το δέντρο μόλις είχε κλείσει τα βλέφαρά του να ξεκουραστεί. 
Κούνησε τα κλαδιά του κι αποκρίθηκε λίγο νυσταγμένα. 
       - Όχι… Όχι. Δεν είναι τόσο σπάνιες. 
        Μόνο που … Να οι άνθρωποι κυνηγούν αυτές τις στιγμές με το 
        μυαλό τους. Κι αυτό είναι, πώς να στο πω, υπόθεση καρδιάς. 
- Πες μου κάποιες ευτυχισμένες στιγμές. 
- Άσε με τώρα, νυστάζω. 
- Πες μου, επέμενε το αστέρι. Πες μου μερικές. 
- Ένα παξιμαδάκι κανέλας στα ζαρωμένα χέρια της γιαγιάς. Ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια κάτω από το κρεβάτι του Φώτη. Ένα κοχύλι στα όνειρα της Αγγελικής… Ένα φιογκάκι στο χρώμα του φεγγαριού… 
Καληνύχτα. Νυστάζω πολύ απόψε. 
- Πες μου ακόμα μια ευτυχισμένη στιγμή και ύστερα θα σ’ αφήσω να κοιμηθείς. 
- Σ’ αγαπώ, πολύ! 

- Καληνύχτα! Είπε τ’ αστέρι τρισευτυχισμένο κι έδωσε μια βουτιά και πιάστηκε από το ματόκλαδο του φεγγαριού…».

Children of Sanchez - Chuck Mangione

Without dreams of hope and pride a man will die
Though his flesh still moves his heart sleeps in the grave
Without land man never dreams cause he's not free
All men need a place to live with dignity.
Take the crumbs from starving soldiers, they won't die
Lord said not by bread alone does man survive
Take the food from hungry children, they won't cry
Food alone won't ease the hunger in their eyes.

Every child belongs to mankind's family
Children are the fruit of all humanity
Let them feel the love of all the human race
Touch them with the warmth, the strength of that embrace.

Give me love and understanding, i will thrive
As my children grow my dreams come alive
Those who hear the cries of children. god will bless
I will always hear the children of sánchez.

Bob Seger & The Silver Bullit Band - Against The Wind

It seems like yesterday
But it was long ago
Janey was lovely she was the queen of my nights
There in the darkness with the radio playing low
And the secrets that we shared
The mountains that we moved
Caught like a wildfire out of control
'Til there was nothing left to burn and nothing left to prove
And I remember what she said to me
How she swore that it never would end
I remember how she held me oh so tight
Wish I didn't know now what I didn't know then

Against the wind
We were runnin' against the wind
We were young and strong, we were runnin'
Against the wind

The years rolled slowly past
And I found myself alone
Surrounded by strangers I thought were my friends
I found myself further and further from my home
And I guess I lost my way
There were oh so many roads
I was living to run and running to live
Never worryied about paying or even how much I owed
Moving eight miles a minute for months at a time
Breaking all of the rules that would bend
I began to find myself searching
Searching for shelter again and again

Against the wind
A little something against the wind
I found myself seeking shelter sgainst the wind

Well those drifter's days are past me now
I've got so much more to think about
Deadlines and commitments
What to leave in, what to leave out

Against the wind
I'm still runnin' against the wind
I'm older now but still runnin' against the wind
Well I'm older now and still runnin'
Against the wind
Against the wind
Against the wind

Still runnin'
I'm still runnin' against the wind
I'm still runnin'
I'm still runnin' against the wind
Still runnin'
Runnin' against the wind
Runnin' against the wind
See the young man run
Watch the young man run
Watch the young man runnin'
He'll be runnin' against the wind
Let the cowboys ride
Let the cowboys ride
They'll be ridin' against the wind
Against the wind ...

ΔΕ ΘΑ ΤΙΜΩΡΗΘΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΜΕ ΟΜΟΡΦΙΑ

Δε χρειάζεται πλέον ν’ ανησυχούμε.
Τα ωραία λόγια εξέλειψαν από καιρό
γιατί όλοι οι ποιητές είναι από καιρό
νεκροί.
Κανείς δε θα ξαναπροστάξει
να ευτυχήσουμε με ήλιο
και με βότσαλα˙
κανείς δε θα προτείνει
να εκχυλίσουμε τη φαντασία μας
από την καθημερινότητα
ώστε να πιει κουράγιο η ψυχή μας.
Αυτόχειρες ποιητές
κουράστηκαν από τα σχήματα του λόγου
μπήγοντας στο κορμί τους
τη φριχτή πραγματικότητα:
έρωτες δίχως φιλιά
ποιήματα χωρίς αναγνώστες
ασχήμιες που δε θα γίνουνε
ποτέ τους αμαρτίες.
Δημητριος  Γ. Μουζακης


http://soulforpoetry.blogspot.com/2011/02/blog-post_05.html