ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑΣ [HALAT HISSAR] 59

Ν’ αντιστέκεσαι σημαίνει να γνωρίζεις
πως έχεις υγιή καρδιά κι αρχίδια.
και πως η αρχαία αρρώστια σου
ζει και βασιλεύει εντός σου:
λέγεται ελπίδα.
Μαχμούντ Νταρουίς
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Γιώργος Μπλάνας

Η αγαπη αν ειναι αυτο / Νικος Ζιωγαλας

Μπες στη θλίψη μου και βρες,
μια λέξη πες μου αν θες
αν θες να σ' αγαπήσω

Όταν τα μάτια σου κοιτώ,
το βάθος τους μη φοβηθώ
να μπω να περπατήσω

Στο δειλινό σου να κρυφτώ,
τότε που φεύγεις
που μ' αποφεύγεις και σε κυνηγώ
Μέσα στη νύκτα να σε συναντώ,
αγάπη αν είν' αυτό
πάρε με μαζί σου

Μα λες τη θλίψη μου φωτιά,
στον ουρανό μικρή φωτιά
και πώς να την αγγίξω

Ρωτάς ποια λέξη σου ζητώ,
που αν την πεις θα σ' αγαπώ
«φοβάμαι», ψιθυρίζω

Στο δειλινό σου να κρυφτώ,
τότε που φεύγεις
που μ' αποφεύγεις και σε κυνηγώ
Μέσα στη νύκτα να σε συναντώ,
αγάπη αν είν' αυτό
πάρε με μαζί σου..

John Norum - In Your Eyes

You always promised me
That you would always be right here
The summer is gone you see
Here comes the winter, you're not there


I should never let you go
coz you're a part of me


In your eyes, no one could ever see
That you're lonely baby, please tell me why
In your eyes, you may pretend you're free
But I know you so well, love will come back you'll see


The things that you've done for me
I just look back but you were gone
Remember those things that we share
Only your memory lingers on
I don't want to fall apart
Please come back to me


In your eyes, no one could ever see
That you're lonely baby, please tell me why
In your eyes, you may pretend you're free
But I know you so well, love will come back you'll see

Το ταξίδι της Νύχτας

Η Νύχτα ταξιδεύει από τα Παλάτια της Βάρντα την Ιερή.

Προς την χώρα των θνητών ταξιδεύει, τα όνειρα τους να σκεπάσει

την κούραση να πάρει, να πετάξει μακριά.

Η Νύχτα ταξιδεύει και τον δρόμο της προδρομίζει το τραγούδι των Ξωτικών.

"Ελ Εσάρ... Ελ Εσάρ... τα όνειρα μας σκέπασε... οι Σκιές να φύγουν μακριά..."

Οι Άνθρωποι αναμένουν μια ξεκούραστη βραδιά, στην αγκαλιά της Νύχτας

που ταξιδεύει από μακριά...

Η Νύχτα ταξιδεύει από μακριά... Από τα Παλάτια της Βάρντα τα μακρινά...

Μακρινές καρδιές φωτίζει, μέσα από τα όνειρα συνάντηση να βρούν.

Αγάπες κι Έρωτες που μένουν χωριστά...

Αγάπες κι Έρωτες που ψάχνουν αγκαλιά...

Τα μάτια ορθάνοιχτα προσμένουν την έλευση της Νύχτας από μακριά...

Προσμονή γλυκειά... που γαληνεύει την καρδιά...

Η κούραση θα φύγει... οι απειλές θα μείνουν μακριά...

Η Νύχτα της Βάρντα δεν είναι πια πολύ μακριά...

Τα μάτια τώρα πια θα κλείσουν...

Τα βλέφαρα θα διώξουν το βάρος μακριά...

Κι όταν το ξημέρωμα θα'ρθεί...

Ο Ήλιος που θα βγεί μια ακόμη ελπίδα θα φέρει στην ζωή.

Η Αυγή είναι των Ανθρώπων και η κάθε Αυγή μια ελπίδα κρύβει.

Ποιά θα είναι εκείνη η Αυγή... που τις Σκιές παντοτινά θα διώξει?

Ποιά θα είναι εκείνη η Αυγή... που τα Ξωτικά χαρμόσυνα το δρόμο για την Χώρα του Βορρά θα πάρουν?

Ποιά θα είναι εκείνη η Αυγή... που οι Άνθρωποι θα νιώσουν τη δική τους τη στιγμή?

Καληνύχτα χώρα των Θνητών...

Η Νύχτα έφτασε... με τις γαλήνιες ευχές...

Τα όνειρα ευλογημένα έφτασαν

από τα Παλάτια τα ψηλά...

η Καληνύχτα σκεπάζει την ψυχή...

πηγη

Στη νεκρόπολη της Ελευσίνας

Η κάποια ευχαρίστηση που δίνει η ψυχή
η ποίηση του πιο ερημικού κι απαίσιου τοπίου.
Μοιάζει στην ονειροπαρσιά πριν απ' το γλίστρημα στην καθημερινή ζωή
μετά από κάπνισμα οπίου.
Τα μάτια στα παράθυρα αδειανά
ακόμα και τα πιο εφηβικά στοιχεία από το θάμα.
Σεβάστηκα όμως την καρδιά που ήτανε πολύ παλιά
όσο το Ελευσίνιο μυστήριο και το δράμα.
Σημαδιακό το γεγονός στο δέντρο της γενιάς
ακόμα και στα πιο γερά και στέρεα παρακλάδια.
Αλλά παιδιάστικο το πείραμα, κι εντύπωση βαθιάς
του τρόμου το ανεπαίσθητα τα σκοτεινά τα βράδια.
Η τρομερά αταίριαστη τέλεια προσαρμογή
στις πέτρες της οικοδομής και στα σαθρά υπόγεια.
Οι διάδρομοι περίπλοκοι δυσδιάκριτη η ρωγμή
με νοσηρή λεπτομέρεια οι αισθήσεις και τα λόγια.
Το σκότος σαν μια έμφυτη ιδιότητα θετική
ξεχύνεται στο ψυχικό και υλικό τους κόσμο.
Παντοτεινή η θύμιση και τόσο εντατική
που οδηγεί σ' έναν ξέφρενο ιδεαλισμό και φόβο.


Παύλος Σιδηρόπουλος

System Of A Down - Aerials

Life is a waterfall,
we're one in the river,
and one again after the fall.

Swimming through the void
we hear the word,
we lose ourselves,
but we find it all...

Cause we are the ones that want to play,
always want to go,
but you never want to stay.

And we are the ones that want to choose,
always want to play, 
but you never want to lose.

Aerials, in the sky,
when you lose small mind,
you free your life.

Life is a waterfall,
we drink from the river,
then we turn around and put up our walls.

Swimming through the void,
we hear the word,
we lose ourselves,
but we find it all...

Cause we are the ones that want to play,
always want to go,
but you never want to stay.

And we are the ones that want to choose,
always want to play,
but you never want to lose, ooooo.

Aerials, in the sky,
when you lose small mind,
you free your life.

Aerials, so up high,
when you free your eyes, 
eternal prize.

Aerials, in the sky,
when you lose small mind,
you free your life.

Aerials,so up high,
when you free your eyes,
eternal prize

Όταν βραδιάζει

Όταν βραδιάζει, μέσα μου, ξυπνούν τα περασμένα·

ξυπνούν αργά, σα μουσικές νεκρές από καιρό,

– σα μουσικές που χάθηκαν, και που τις λαχταρώ,

κι έρχονται πάλι, μαγικά κι ανέλπιδα, σε μένα·

πόθοι, παράπονα παλιά, νοσταλγικές φωνές,

λόγια βαθιά κι αξέχαστα, κι ωστόσο ξεχασμένα,

παράξενα, χιμαιρικές αγάπες μακρινές,

όπως η φλόγα μιας αυγής, υψώνονται σε μένα!

Μια βρύση, τότε, μαγική, μου λύνεται ξανά,

και το τραγούδι ρυθμικό στα χείλη μου ανεβαίνει,

– ένα τραγούδι καθαρό, καθώς τα δειλινά

που μέσα του λυτρώνονται, και ζουν οι πεθαμένο

Διαφανα Κρινα αν το βρεις

Σε μια άδεια ζωή τα ερείπιά μου καπνίζουν
Κι ούτε στάλα βροχής από σένα δεν φτάνει
Μες στα βάθη της γης ξέρω ένα βοτάνι
Που τη λήθη χαρίζει σ' αυτούς που αγάπησαν.

Αν το βρείς, αν το βρείς χάρισέ το σε μένα
Όλα αυτά που αγαπώ είναι για πάντα χαμένα.

Είναι ο πόνος βαθύς κι η αγάπη δεν φτάνει
Είναι ένας ύπνος βαρύς αγκαλιά με έναν ξένο
Από πού 'ρθες εσύ σαν παιδί γερασμένο
Να με κρύψεις μακριά απ' τη ζωή μου που χάνει.

Από πού 'ρθες εσύ, τι κοιτάς το φεγγάρι
Όσα είναι μακριά μόνο αυτά μας ορίζουν
Πορφυρά ξωτικά που γλυκά μας κοιμίζουν
Σε μια αγκάλη ζεστή που νεκρούς θα μας πάρει.

Brazen Abbot - One life to live

I'm riding down this long rocky road
Wondering where it will go
With the wind in my face
And a dream in my heart

Moving along sometimes empty and cold
There's only one thing I know
You got to believe
And be who you are

I'm gonna take my chances
I'll lay it all on the line
I'm gonna find the answers
Take it one day at a time

I got one life to live
And I'm gonna live it my way
One dream to give
I'm gonna get in some day
I got one life to live
Some day my star's gonna shine
I got one dream to give
I'll have my moment in time

Burned at the stake
My sacrifice out of the ashes I rise
The moment of truth
O got nothing to lose

You can't shake my faith
I will survive
There will be no compromise
I'll do what I want
And I'll be who I choose

I'm gonna take my chances...

I'm saying a prayer tonight
My eyes to the sky
This time I swear I'll find true love
Before I die

σ'ένα θλιμμένο χάδι

Κι όμως δεν έφυγες ποτέ 
από ότι έπρεπε να φύγεις,

και μια για πάντα αφέθηκες 
σ’ένα θλιμμένο χάδι! 

Καθώς το χρόνο τώρα διαιρείς,

μάταια ψάχνεις στο σκοτάδι,

έρωτες που ήτανε να ζήσεις

όνειρα που ήτανε να δεις!





β.κουστούδας
σ'ένα θλιμμένο χάδι

Green Carnation - Alone

From childhood's hours I have not been
As others were --- I have not seen
As others saw --- I could not bring
My passion from a common spring
From the Same source I have not taken
My sorrows; I could not awaken
My heart to joy at the same tone;
And all I loved, I loved alone.
Then --- In my childhood --- In the dawn
Of a most stormy life --- was dawn
From every depth of good and ill
The mystery which binds me still:
From the torrent or the fountain,
From the red cliff of the mountain,
From the sun that 'round me rolled
In its autumn tint of gold---
From the lightening in the sky
As it passed me flaying by---
From the thunder and the storm,
And the clouds that took form
When the rest of Heaven was blue
Of a demon in my view

Το έγκλημα της μοναξιάς

Κάθε που πέφτει επικίνδυνα το βράδυ,
ξυπνάει η φωνή σου μέσα μου και με ρημάζει·
κι όταν η νύχτα όλες τις γλυκιές εικόνες διώχνει,

προβάλλει εντός μου η βρώμικη ομορφιά σου
...και σβήνει από τα μάτια τη λάμψη του Θεού.


Και τότε δίνομαι στο έγκλημα της μοναξιάς,
που χρόνια τώρα μέσα μου το ετοιμάζω,
και πια δεν έχει ουράνιο φεγγοβόλημα,
δεν έχει πια παιδικές χορωδίες,

μονάχα μια προσπάθεια για σπασμούς,
νυχτερινά χαρτονομίσματα τσαλακωμένα......




Ντίνος Χριστιανόπουλος,

Barclay James Harvest ~ Poor Man's Moody Blues

All the nights that
I've missed you
All the nights without end
All the time that
I've called you
Only needing a friend

Now your eyes shine with beauty
That 've misse long ago
Yes the truth is I love you
I can't say anymore

Yes I need you
Yes I want you
Yes I love you

As I looked from my window
To the streets where you stand
I am gazing through
The dark glass
Where we'd walked
Hand in hand

All your frinds
tried to tell me
For your friends, you'd defend
Make it much hard
From your heart
We must be in the end

Yes I want you

Απλοί στίχοι

Ένα σπίτι για να γεννηθείς
ένα δέντρο για ν’ ανασάνεις
ένας στίχος για να κρυφτείς
ένας κόσμος για να πεθάνεις.

Τάσος Λειβαδίτης

Η Ύδρα Των Πουλιών - Εγγονόπουλος - Πουλικάκος - Socos

Μακρυνές συναυλίες, οπάλινες σπίθες, του πρώτου σπιτιού μας μέσ' στη λαύρα του θέρους,
Στης Γης του Πυρός την αέναη θήρα, στους κάμπους, στα δάση, στα ουράνια,
Θ' ασπασθώ απαλά της εικόνος τα χείλη, θα χαρίσω ελπίδες σ' αχιβάδες και κάστρα
Που βουβά παραστέκουν σ' όσ' αγγίζουν οι Μοίρες, κι όταν δύουν στα πεύκα των ειδώλων φεγγίτες
Αυλακώνουν μ' αλόγατα ξύλινα χαμοκέδρου θωπείες,
Θεωρίες σεπτές μυστικών δεινοσαύρων, στων νερών τις πλεκτάνες που τα ζώσανε κύκνοι,
Μαύροι κύκνοι, γαλάζιοι, όλο ιδέα, και πόθο που λες πάει να σβύση κι αποτόμως γυρεύει
Ν' ανεβή πιο ψηλά, να γκρεμίση, να σπάση, παραθύρια ν' ανοίξη, να φωνάξω, να κλάψη,
Να ρημάξω, ν' αράξη, να σκιστή, να χαράξω στο χαλκό πιο βαθειά, πιο βαθειά,
Περιστέρια, λιοντάρια, των μαλλιών της τη νύχτα, του στρατιώτου το όπλο, τ' αρβανίτικο χώμα,
Κι όπου φτάση, αν φτάση, φαντασία μετάλλου, λόγια που είπα η Πυθία σε ανύδρους εκτάσεις,
Τροπικούς και πηγάδια θα διαβή, ως να φέξη η αυγή η πλανεύτρα μ' άυλων Κούρδων κραιπάλη,
Ν' αγοράση κιθάρες που μου πνίγουν τα μάτια, ως να σύρω τα πέπλα που κρατά η σελήνη,
Στη μορφή μου να δέση τη μορφή των πουλιών.