November 10, 2010

Axel Rudi Pell ~ In The Air Tonight

I can feel it coming in the air tonight, oh lord
I've been waiting for this moment all my life, oh lord
Can you feel it coming in the air tonight, oh lord, oh lord

Well, if you told me you were drowning
I would not lend a hand
I've seen your face before my friend
But I don't know if you know who I am
Well, I was there and I saw what you did
I saw it with my own two eyes
So you can wipe off the grin, I know where you've been
It's all been a pack of lies, oh

I can feel it coming in the air tonight, oh lord
I've been waiting for this moment all my life, oh lord
I can feel it coming in the air tonight, oh lord
I've been waiting for this moment all of my life, oh lord

Well I remember, I remember don't worry
How could I ever forget
It's the first time, the last time we ever met
But I know the reason why you keep your silence up
No you don't fool me
The hurt doesn't show, but the pain still grows
It's no stranger to you or me

I can feel it coming in the air tonight, oh lord
I've been waiting for this moment for all my life, oh lord
I can feel it coming in the air tonight, oh lord
I've been waiting for this moment all of my life, oh lord

I can feel it coming in the air tonight, oh lord
I've been waiting for this moment all of my life, oh lord
I can feel it coming in the air tonight, oh lord, oh lord, ohhh
I can feel it coming in the air tonight
I've been waiting for this moment for all my life, oh lord, oh lord
Oh, I can feel it coming in the air tonight, oh lord, oh lord

Bridge Across Forever - Transatlantic

There's a bridge made of light
That crosses between death and life
Where shadows walk in the sun
And desperate lovers run
One day a child and an angel
Stood on either side
Of a magic river
That there was no crossing
But as they tried
The water began to rise
Then they raised their eyes

And as the river fell away
They built a bridge across forever
Between tomorrow and today
There is a bridge across forever

I've had this dream all my life
That doesn't live in black and white
It has no end it just begins
In distant sands and magenta winds
And my love she is standing by the side
Of a magic river that there is no crossing
Maybe someday when our spirits begins to rise
And light fills our eyes

We will meet again someday
On the bridge across forever
I know that we will find our way
To the bridge across forever
Between tomorrow and today
There is a bridge across forever
I know that we will find our way
To the bridge across forever.

Μάνος Λοϊζος ~ Πόσο σ΄ αγαπώ

σωπα...ακου...

November 9, 2010

Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΚΟΚΚΙΝΟΣΚΟΥΦΙΤΣΑ.......


November 8, 2010

The Alan Parsons Project - Don't Let It Show

If it's getting harder to face every day
Don't let it show, don't let it show
Though it's getting harder to take what they say
Just let it go, just let it go

And if it hurts when they mention my name
Say you don't know me
And if it helps when they say I'm to blame
Say you don't own me

Even if it's taking the easy way out
Keep it inside of you
Don't give in
Don't tell them anything
Don't let it
Don't let it show

Even though you know it's the wrong thing to say
Say you don't care, say you don't care
Even if you want to believe there's a way
I won't be there, I won't be there

But if you smile when they mention my name
They'll never know you
And if you laugh when they say I'm to blame
They'll never own you

Even if you feel you've got nothing to hide
Keep it inside of you
Don't give in
Don't tell them anything
Don't let it
Don't let it show

Na m'agapas - Paulos Sidiropoulos

Σου γράφω πάλι από ανάγκη
η ώρα πέντε το πρωί
το μόνο πράγμα που 'χει μείνει
όρθιο στον κόσμο είσαι εσύ

Τι να τις κάνω τις τιμές τους
τα λόγια τα θεατρικά
μες στην οθόνη του μυαλού μου
χάρτινα είδωλα νεκρά

Να μ' αγαπάς όσο μπορείς να μ' αγαπάς

Κοιτάζοντας μες στον καθρέφτη
βλέπω ένα πρόσωπο γνωστό
κι ίσως η ασχήμια του να φύγει
μόλις πλυθώ και ξυριστώ

Βρωμάει η ανάσα απ' τα τσιγάρα
βαραίνει ο νους μου απ' τα πολλά
στον τοίχο κάποια Μόνα Λίζα
σε φέρνει ακόμα πιο κοντά

Να μ' αγαπάς όσο μπορείς να μ' αγαπάς

Αν και τελειώνει αυτό το γράμμα
η ανάγκη μου δε σταματά
σαν το πουλί πάνω στο σύρμα
σαν τον αλήτη που γυρνά

Θέλω να 'ρθείς και να μ' ανάψεις
το παραμύθι να μου πεις
σαν μάνα γη να μ' αγκαλιάσεις
σαν άσπρο φως να ξαναρθείς.

November 7, 2010

Orfeas Peridis - Augerinos

Ρωτάω τον αυγερινό
που λέει πάντα αλήθεια
που λέει πάντα αλήθεια
Αν θα σε ξαναδώ ποτέ,
κι αυτός μ' ακούει και σβήνει
κι αυτός μ' ακούει και σβήνει

Καλή σου μέρα αν ξυπνάς
κι αν ξενυχτάς μαζί του
να μην του πάρεις ψεύτικα
το πρωινό φιλί του
το πρωινό φιλί του

Εσύ αγέρι που'ρχεσαι
απ' τα δικά της μέρη
απ' τα δικά της μέρη
να φέρνες ένα μήνυμα
κι αυτή να μην το ξέρει
κι αυτή να μην το ξέρει

Κι εσύ φεγγάρι που περνάς
μέσα από την αυλή της
μες τον καθρέφτη σου
ας τη δω για λίγο την μορφή της
για λίγο την μορφή της

Παραμύθι με νεράϊδες

Κάποτε πριν πολλά χρόνια ζούσε ένα αγόρι τόσο ευαίσθητο και καλόκαρδο που μια μάγισσα θύμωσε τόσο μαζί του που αποφάσισε να του στείλει τη νεράιδα του Σκότους για να το πάρει με το μέρος της.
     Μια νύχτα που το φεγγάρι έπαιζε κρυφτό με τα σύννεφα, πήγε η Μαύρη νεράιδα στο σπίτι του νέου. Σύρθηκε κρυφά μες τους ίσκιους και τρύπωσε στο δωμάτιό του. Το παλικάρι κοιμόταν ήσυχα και γαλήνια. Έβλεπε ένα όμορφο όνειρο και χαμογελούσε.
     Η νεράιδα πλησίασε αθόρυβα, κοίταξε το γαλήνιο βλέμμα του και ζήλεψε που ένας θνητός μπορούσε να νοιώθει τόση ηρεμία την ώρα που κοιμόταν. Έβγαλε το μαύρο πουγκί που είχε πάντοτε κάτω από τον μεταξωτό της μανδύα, και του έριξε στο στόμα λίγες σταγόνες. Λίγες σταγόνες από το φίλτρο της Λησμονιάς. Έριξε μια τελευταία ματιά πίσω της και έφυγε γελώντας.
     Όταν ξύπνησε ο νέος το πρωί, δεν θυμόταν ποιος ήταν. Δεν θυμόταν τι ήταν. Βγήκε στο δρόμο, περιπλανιόταν σαν χαμένος, κοίταζε γύρω του σαν να έβλεπε τα πάντα για πρώτη φορά. Τότε πετάχτηκε μπροστά του η νεράιδα με τα μαύρα, του χαμογέλασε, και το χλωμό της πρόσωπο έλαμψε.
     Πόσο όμορφη του φάνηκε!Ψιλόλιγνη και λυγερή με τα μεγάλα της μάτια να κοιτούν κατευθείαν στην ψυχή του. Το βλέμμα της ήταν σκοτεινό και το χαμόγελό της θλιμμένο, μα γι αυτόν είχε την λάμψη του Ήλιου.Ήταν το πιο όμορφο βλέμμα που είχε δει ποτέ!
     Σαν υπνωτισμένος την ακολούθησε. Ο κόσμος έβλεπε τον νέο να ακολουθεί τη μαυροφορεμένη γυναίκα χωρίς να κοιτάει τίποτα άλλο, χωρίς να ρίχνει ένα βλέμμα πουθενά αλλού, παρά μόνο στη μορφή που προχωρούσε εμπρός του κι απορούσε:
     "Μα καλά, δεν βλέπει που πηγαίνει; Δεν καταλαβαίνει ότι ακολουθεί τη Μαύρη νεράιδα; Θα τον οδηγήσει στο χαμό του!"
     Κανείς όμως δεν του έλεγε τίποτα.Κανείς δεν τον έπιασε από τους ώμους να τον συνεφέρει. Όλοι κοιτούσαν και λυπόνταν. Η ζωή συνεχίζεται, τι κι αν ένας ακόμα νέος έπεφτε στα αδηφάγα χέρια μιας Μαύρης νεράιδας.... Καλό θέμα συζήτησης, μα μέχρι εκεί. Ό,τι δεν μας αγγίζει, δεν μας αφορά. Μέχρι να μας αγγίξει...
     Μόνο τότε ασχολούμαστε, μόνο τότε φωνάζουμε και διαμαρτυρόμαστε γιατί κανείς δεν είπε κάτι, γιατί κανείς δεν μας ξύπνησε από το λήθαργο... Ο νέος την ακολουθούσε ολόκληρη τη Μέρα. Ο Ήλιος άρχιζε την κάθοδό του κουρασμένος πια, όταν εκείνοι, έφτασαν σε μια λίμνη.
     Ήταν μια όμορφη λίμνη γεμάτη με νούφαρα που επέπλεαν επάνω στα πράσινα νερά της. Καλαμιές σκέπαζαν τη μία της πλευρά, και θάμνοι θεόρατοι, την άλλη. Τα δένδρα ήταν ψηλά και έκρυβαν το φως του Ήλιου. Η υγρασία δημιουργούσε καπνό που αναδυόταν αργά προς τον ουρανό. Φωνές πουλιών και πετάγματα εντόμων δεν ακούγονταν πουθενά. Μια απίστευτη ησυχία πλανίοταν γύρω.
     Εκεί σταμάτησε η νεράιδα.Γύρισε τον κοίταξε κατευθείαν στα μάτια και του έγνεψε να πλησιάσει. Σαν να ξύπνησε από το λήθαργο ο νέος, κοίταξε τρομαγμένος γύρω του.
     "-Που είμαι;" ψέλλισε.
      -"Εδώ μαζί μου..." του είπε η νεράιδα. "Εδώ είναι το σπίτι σου, μαζί μου."
     Πέταξε το μανδύα και του έπιασε το χέρι.
     "-Έλα, έλα να βουτήξουμε στο νερό. Είναι δροσερά και όμορφα."
     Θαμπώθηκε από την ομορφιά του κορμιού της. Ήταν σφιχτό και γεμάτο καμπύλες. Την ακολούθησε υπνωτισμένος. Βούτηξαν στα νερά κι άρχισαν να παίζουν. Έρχονταν όλο και πιο κοντά, οι ανάσες μπερδεύονταν, λαχάνιαζαν. Τα χάδια τους έγιναν πιο τρυφερά.
     Η καρδιά του νέου άρχισε να χτυπά δυνατά.
     -"Πόσο τυχερός είμαι...." σκέφτηκε. Αλήθεια, πόσο μεγάλη τύχη ήταν να γνωρίσω ξαφνικά μια τόσο όμορφη γυναίκα....!"
     Οι μέρες κυλούσαν με χάδια και φιλιά. Ο νέος ένοιωθε ευτυχισμένος εκεί. Μέσα στο συνεχές μισοσκόταδο ανακάλυπτε πράγματα που δεν είχε ποτέ φανταστεί. Ο καιρός όμως περνούσε, και η νεράιδα άρχισε να δυσανασχετεί. Δεν τον άφηνε πλέον να την αγγίζει όπως πριν.Δεν τον άγγιζε ποτέ. Δεν τον φώναζε κοντά της. Καθόταν μόνη σε ένα βραχάκι, και χανόταν μέσα στις σκέψεις της.
     Τότε εμφανίστηκε η μάγισσα. Ήρθε ξαφνικά μέσα σε ένα μαύρο σύννεφο. Κάτι είπε στη νεράιδα και αυτή τον κοίταξε με βλέμμα λυπημένο. Ανέβηκε στο σύννεφο και πέταξε μακριά μαζί της.
     Ο νέος έμεινε αποσβολωμένος να κοιτά. Δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί έφυγε. Τι είχε κάνει;
"Δεν μπορεί, θα ξαναγυρίσει... Δεν μπορεί να φύγει έτσι ξαφνικά, χωρίς ένα αντίο, χωρίς μια λέξη..." Περίμενε εκεί....
     Περνούσαν οι εβδομάδες και ο νέος έστεκε πάντα δίπλα στη λίμνη. Οι μέρες έσερναν τις ώρες τους αργά, βασανιστικά. Κοιτούσε πάντοτε ψηλά, στον ουρανό. Κάθε φορά που έβλεπε ένα μαύρο σύννεφο να πλησιάζει σπρωγμένο από τον άνεμο, αναθαρρούσε.
     Η καρδιά του πετάριζε. Περίμενε το σύννεφο να φέρει τη νεράιδά του πίσω. Εκείνο έφερνε όμως μόνο βροχή. Η νεράιδα δεν ξαναγύρισε ποτέ.Καθόταν στην άκρη της λίμνης και αναρωτιόταν
"Γιατί;" 



Καμία απάντηση από πουθενά... Η μάγισσα μόνο πέρναγε καβάλα στο σύννεφό της και γέλαγε χαιρέκακα.
     -"Τώρα να σε δω θνητέ, που πήγε η γαλήνη και η ηρεμία σου.... Γιατί χάθηκε η ομορφιά της ψυχής σου; Έτσι είναι πάντα... Έτσι θα γίνεται πάντα... Όλοι σας χρειάζεστε μια πλάνη, μία σκιά να βαραίνει τα μάτια για να καταλάβετε, να σταματήσετε να είστε ευτυχισμένοι".
     Μήνες ολόκληρους τον κοίταζε και γελούσε. Τον έβλεπε να μαραζώνει και η καρδιά της ευφραινόταν. Μέχρι που κάποια στιγμή πέρασε πάνω από τη λίμνη η μάγισσα με το λευκό σύννεφο. Είδε ο νέος το σύννεφο που κατέβαινε και άρχισε να τρέχει προς τα εκεί.
     Ένα τεράστιο χαμόγελο εμφανίστηκε ξανά και το πρόσωπό του έλαμψε. Όμως στο σύννεφο ήταν μόνο μια μάγισσα που το κοίταζε με λύπη.
     "-Τι κάνεις εδώ πέρα μόνος σου; Ποιος είσαι;"
     "-Εγώ περιμένω την αγαπημένη μου να έρθει πάλι στη λίμνη μας. Την ξέρεις; Φοράει ένα μαύρο μανδύα και είναι πολύ όμορφη. Έχει ένα θλιμμένο χαμόγελο... Έφυγε μια μέρα με ένα μαύρο σύννεφο και δεν ξαναγύρισε."
     Η μάγισσα κατάλαβε..
     -"Έλα" του είπε... "Έλα να σου πω...."
     -"Τι μπορείς να μου πεις εσύ μάγισσα; Που είναι η αγαπημένη μου;"
     -"Έλα να σου δείξω."
     Ανέβηκε ο νέος στο σύννεφο και πέταξε μαζί με τη μάγισσα πάνω από βουνά και πεδιάδες. Έφτασαν σε ένα δάσος σκοτεινό όσο και η λίμνη του. Εκεί υπήρχαν δύο σκιές που πήδαγαν από βράχο σε βράχο. Γέλια αντηχούσαν και κραυγές. Αναγνώρισε τη φωνή της...Μα που ήταν; Τι έκανε εκεί;"-Γιατί;;;" ρώτησε τη μάγισσα.
     -"Δεν υπάρχει γιατί. Έτσι είναι ο κόσμος. Έτσι ήταν και έτσι θα παραμείνει για πάντα. Δεν χωράει καλοσύνη και γαλήνη μέσα του. Πρέπει να υπάρχουν σκιές παντού."
     -"Γιατί όμως; Ποιον πειράζει αν όλα είναι φωτεινά; Αν υπάρχει παντού χαρά και αγάπη;"
     Η μάγισσα δεν του απάντησε. Τον κοίταξε μόνο και κούνησε το κεφάλι της.
     -"Δεν κατάλαβες ακόμα; Ακόμα δεν μπορείς να καταλάβεις ότι τα ωραία πράγματα πρέπει να κρατούν για λίγο; Τι θα ήταν η ζωή σας αν παντού βασίλευε η ευτυχία; Ποιος θα μπορούσε να αντέξει αν όλα ήταν γύρω του όμορφα και εύκολα; Πως θα μπορούσες να κοιμηθείς, να ονειρευτείς εάν όλα είναι λουσμένα στο φως; Πως θα μπορούσες να νοιώσεις την χαρά της ηρεμίας αν ήσουν πάντα ήρεμος";
     "Βλέπεις παλικάρι μου, ακόμα κι ο Ήλιος, δύει τη μισή μέρα. Παραχωρεί το θρόνο του στο βασίλειο των Σκιών. Μέσα εκεί ζει ο Έρωτας. Το υπέρτατο συναίσθημα ανήκει στη Νύχτα. Ανήκει στις Σκιές."
     Ο νέος κατάλαβε.
     -"Όλα είναι μία αντίφαση. Η ευτυχία είναι ένα Όνειρο που κρατάει για λίγο. Είναι μια Στιγμή που τη ζούμε για να μας λείψει. Τότε καταλαβαίνουμε την αξία της. Τότε νοιώθουμε."
     -"Έλα πάμε πάλι πίσω. Εκεί στην πόλη από όπου ξεκίνησες. Τώρα ξέρεις. Τώρα μπορείς να ζήσεις κι εσύ σαν Άνθρωπος.
     -"Ναι, τώρα πόνεσα. Έμαθα. "
     -"Όχι ακόμα. Αλλά τώρα, μπορεί να μάθεις κάποτε." ... είπε η μάγισσα και γύρισε το σύννεφο πάλι στον ουρανό.
     Η μέρα χάραζε και ο ορίζοντας ρόδιζε στο βάθος. Ένα ουράνιο τόξο σημάδευε το τέλος της μπόρας κάπου μακριά. Ο Ήλιος κόκκινος, σκορπούσε το φως του παντού. Μια ακτίνα ζέστανε το πρόσωπο του νέου. Έκλεισε τα μάτια κι ονειρεύτηκε τη νεράιδά του.
     Τι κι αν ήταν Μαύρη; Ήταν δικιά του, έστω και για μία στιγμή...
     -"Σε ευχαριστώ Μαύρη νεράιδα" φώναξε. "Σε ευχαριστώ που με έμαθες να νοιώθω. Με έμαθες ότι όλα είναι περαστικά."
     -"Πάμε... Ο κόσμος είναι γεμάτος νεράιδες. Ήρθε η ώρα να ψάξεις τη Λευκή νεράιδα. Είναι κάπου εκεί έξω και σε περιμένει" ....




http://paramythimythiko.pblogs.gr/2009/07/paramythi-me-nera-des.html

November 6, 2010

Whitesnake Only My Soul

Only my soul, stops me crying,
Wondering why I feel alone
And only my love keeps me from
Weeping, so bad,
Giving me strength, to carry on

Lead me on thro' restless waters,
Walk with me along the way
Live the moment, and tomorrow
For the Lord will take it all
On judgement day

Broken dreams lay all around me,
Sad eyed children of despair
Whispered voices in the distance
Call me on to who knows where

Lead me on thro' restless waters,
Walk with me along the way
Live the moment, and tomorrow
'Cos the Lord will take it all on judgement day,
And the Lord will take it all on judgement day

Hear me crying out for love
Hear me crying out for love
I'll never let you know it,
I can only show it in my song

Only my soul

Hear me crying out for love
Hear me crying out for love
I'll never let you know it,
I can only show it in my song
Only my soul...

November 5, 2010

Tony MacAlpine - "Tears of Sahara"

We are just a moment in time........e are

Μ’ ενδιαφέρει… Θέλω να μάθω…

Δεν με ενδιαφέρει τι κάνεις για να ζήσεις,
θέλω να μάθω για ποιό πράγμα αναπνέεις,
και αν μπορείς να ρισκάρεις
για να βρεις τα όνειρα της καρδιάς.
Δεν με ενδιαφέρει πόσο χρονών είσαι,
θέλω να ξέρω αν ακόμα ρισκάρεις
να φανείς αφελής
για την αγάπη, για το όνειρο,
για την περιπέτεια του να είσαι ζωντανός.
Δεν θέλω να μάθω,
ποιοί πλανήτες απειλούν την σελήνη σου,
θέλω να μάθω αν άγγιξες το κέντρο του πόνου,
αν έμεινες ανοιχτός,
μετά τις απιστίες της ζωής,
η αν έκλεισες ερμητικά την καρδιά σου,
από φόβο μήπως ξαναπληγωθείς .
Θέλω να μάθω
αν καταφέρνεις να μείνεις με τον πόνο,
τον δικό μου, τον δικό σου.
Αν μπορείς να χορέψεις τρελά
και ν' αφήσεις την έκσταση να φτάσει
μέχρι την άκρη των δακτύλων,
χωρίς ν' αντιδράσεις με σύνεση,
ή να γίνεις ρεαλιστής
ή να θυμηθείς τα ανθρώπινα όρια.
Δεν θέλω να μάθω αν είναι αληθινή
η ιστορία που μου διηγείσαι.
Θέλω να μάθω αν είσαι ικανός
να απογοητεύσεις τον άλλο,
παραμένοντας αυθεντικός,
αν μπορείς ν' αντέξεις
την κατηγορία μιας απιστίας
χωρίς ν' απαρνηθείς την ψυχή σου.
Θέλω να μάθω αν είσαι πιστός
και άρα έμπιστος.
Θέλω να μάθω αν ξέρεις
να βλέπεις την ομορφιά,
ακόμα κι όταν δεν είναι όμορφη πάντα,
αν είσαι ικανός να περνάς τη ζωή σου,
συντροφιά μόνο με τον εαυτό σου.
Θέλω να ξέρω αν μπορείς να ζήσεις
με το σπάσιμο,
το δικό σου ή το δικό μου,
και να συνεχίσεις να φωνάζεις
στην ασημένια πανσέληνο: ΝΑΙ!
Δεν με ενδιαφέρει να μάθω που ζεις
η πόσα χρήματα έχεις,
με ενδιαφέρει αν μπορείς να ξυπνήσεις,
μετά από μια νύχτα πόνου
θλιμμένος και κομμένος στα δύο,
και να κάνεις το χρέος σου για τα παιδιά.
Δεν με ενδιαφέρει ποιος είσαι,
και πώς έφτασες μέχρι εδώ,
θέλω να μάθω αν μπορείς να μείνεις
μες την φωτιά μαζί μου,
και να μην το σκάσεις.
Δεν θέλω να μάθω τι σπούδασες
η με ποιόν ή πού...
Θέλω να μάθω τι σε κρατά μέσα σου,
όταν όλα σε παρατάνε.
Θέλω να μάθω αν μπορείς
να μένεις μόνος με τον εαυτό σου
κι αν πράγματι σ' αρέσει
η παρέα που έχεις στις άδειες σου στιγμές
(Γραμμένο από μια Ινδιάνα της Tribù των Oriah το 1890

http://eaglestefanos.blogspot.com/2009/11/blog-post_08.html

November 4, 2010

ΑΒΑΤΟΝ αερίων επέων άρχομαι

αερίων επέων άρχομαι
ελεξάμαν όναρ Κυπρογενηα
άγι δή χέλυ δια  μοι λέγε
φωνάεσσα  δε γίνεο

με λόγια αιθέρια θ'αρχίσω
Πως συζητούσα με την Αφροδίτη ονειρεύτηκα.
εμπρός λύρα θεϊκή, με την φωνή σου μίλησέ (μου)

ERNESTO CORTAZAR - Beethoven Silence

άκου ακόμα ζω........
 







Jazz Music

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Popular Music