καποια βραδια σκοτεινα τη σκεψη σου χτυπαν
κυματα σε ναυαγιο παλιο
φωτα γυρω δυνατα οι μνημες σαν φωτια
σου καινε την ψυχη και το μυαλο
δε διαλεξες να φυγεις ομως χαθηκες
λοξα της διαδρομης
που να βρεις κραυγη να μοιαζει προσευχη
κοιτα πως κυλα το αιμα απο την πληγη
ελα εδω μη μιλας κοιταμε μη ρωτας
το ξερεις δυσκολα γυρνα το τελος στην αρχη
ελα εδω μη μιλας κοιταμε κι ας πονας
κι ας ξερεις οτι χαθηκα στου μαη τη ρωγμη
καποια βραδια σκοτεινα μετρας στο πουθενα
τους κυκλους του καπνου σου στο κενο
φευγεις και γυρνας ξανα ρολοι που μετρα
τους χτυπους της καρδια σου στο κενο
δε δειλιασες ποτε σου κι ας σε βρηκανε
μια ανασα απο τον γκρεμο
που να βρεις κραυγη να λιωσει τη σιωπη
πως να σπασει αυτη η γκριζα φυλακη
ελα εδω μη μιλας κοιταμε μη ρωτας
το ξερεις δυσκολα γυρνα το τελος στην αρχη
ελα εδω μη μιλας κοιταμε κι ας πονας
κι ας ξερεις οτι χαθηκα στου μαη τη ρωγμη
που να βρω κραυγη να λιωσω τη σιωπη
πως να σπασω αυτη η γκριζα φυλακη
No comments:
Post a Comment